Usuwanie znamion barwnikowych
Znamiona barwnikowe (pieprzyki) – są to płaskie zmiany w formie plam barwnikowych lub wyniosłe ? grudki lub guzki o gładkiej lub brodawkowatej powierzchni, o zabarwieniu od jasno do ciemnobrunatnego, niekiedy pokryte włosami. Wywodzą się z komórek barwnikowych skóry – melanocytów. Mogą być wrodzone lub nabyte, te ostatnie pojawiają się w ciągu całego życia. Znamiona mogą być pojedyncze lub bardzo liczne i znajdują się na dowolnej części skóry, a także na błonach śluzowych. Znaczenie kliniczne znamion barwnikowych wynika z faktu, że mogą stanowić punkt wyjścia czerniaka, jednego z najzłośliwszych nowotworów. Zwalczanie czerniaka opiera się na działaniach profilaktycznych i wczesnym wykrywaniu.
Profilaktyka
- unikanie nadmiernego opalania, zwłaszcza dotyczy to osób jasnej skórze (szczególnie niebezpieczne są oparzenia słoneczne przebyte we wczesnym dzieciństwie)
- stosowanie kremów z filtrem przeciwsłonecznym,
- unikanie drażnienia mechanicznego,
- kontrola znamion – znamiona asymetryczne, wielobarwne, sączące są niepokojące.
Kiedy usuwać znamiona barwnikowe?
Wskazania medyczne:
- znamiona o podwyższonym ryzyku rozwoju czerniaka określone na podstawie badania dermatoskopowego,
- znamiona narażone na stałe drażnienie np. podeszwy stóp,
- duże znamiona wrodzone.
Wskazania estetyczne:
- ciemne lub jasne brodawkowate znamiona w miejscach widocznych np. twarz, szyja.
Usuwanie kaszaków
Kaszak – torbiel powstająca w obrębie mieszka włosowego i gruczołu łojowego. Kaszaki są to pojedyncze lub mnogie, kuliste guzki wielkości od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Występują w tkance podskórnej, najczęściej na twarzy, tułowiu i okolicy narządów płciowych. Niekiedy kaszak ulega zakażeniu, a jego treść zropieniu i przebiciu się na zewnątrz. Leczenie polega na chirurgicznym wycięciu i założeniu szwów. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym.
Usuwanie włókniaków, brodawek, guzków
W trakcie życia na skórze większości ludzi pojawiają się mniej lub bardziej liczne twory w postaci brodawek, guzków, włókniaków. Ich liczba zwiększa się z wiekiem. Zmiany te zazwyczaj maja charakter łagodny, wymagają jednak każdorazowo oceny przez lekarza specjalistę w celu wykluczenia nowotworu skóry. Usuwanie tego rodzaju zmian wykonuje się głównie ze wskazań estetycznych, zwłaszcza jeśli znajdują się w miejscach widocznych lub ze względu na ich urażanie i drażnienie. Leczenie polega na usunięciu zmiany za pomocą optymalnej w danym przypadku metody. Należą do nich elektrokoagulacja, mrożenie, ścięcie lub wycięcie chirurgiczne. W części przypadków niezbędne jest badanie histopatologiczne usuniętych tkanek.
W jaki sposób należy usuwać pieprzyki?
Właściwą metodą jest wycięcie chirurgiczne lub ścięcie horyzontalne. Takie postępowanie umożliwia wykonanie badania histopatologicznego (mikroskopowego) usuniętego znamienia i tym samym ustalenie ostatecznego rozpoznania. Ścięcie pozwala na usunięcie znamienia bez konieczności zakładania szwów i uzyskanie dobrego efektu kosmetycznego bez widocznej blizny. Wykonywane jest w przypadku znamion wypukłych o niewielkich rozmiarach (do 5 mm).
Samokontrola
Oglądanie znamion przez pacjenta, zwracanie uwagi na wszelkie zmiany w ich wyglądzie. Obserwacja pod kątem nowo powstających znamion. W takich przypadkach należy zgłosić się do lekarza specjalisty. Każda zmiana w obrębie pieprzyka, taka jak: zmiana wielkości, kształtu, zabarwienia, objawy zapalne, świąd, bolesność, powinny być zweryfikowane przez lekarza specjalistę badaniem dermatoskopowym. U osób z dużą liczbą znamion oraz w przypadku znamion atypowych należy wykonywać badania kontrolne co pół roku.
Badanie dermatoskopowe pozwala na oglądanie znamion barwnikowych w 10x powiększeniu. Obraz dermatoskopowy zawiera więcej szczegółów niż ten powstający w oku nieuzbrojonym i umożliwia dużo lepszą ocenę.
Dermatoskop sprzężony z cyfrowym aparatem fotograficznym umożliwia wykonywanie zdjęć, zapisywanie i komputerową analizę obrazów dermatoskopowych. Ma to szczególne znaczenie w porównywaniu zdjęć wykonanych w odstępie czasu.